Zanim zagłębię się w problemy technologiczne, chciałbym krótko nakreślić ich kontekst, czyli powód dla którego jest rozwijany program QAZP2. Historia rozpoczyna się w 2010 roku, kiedy w związku z rozpoczęciem projektu naukowego w Instytucie Prahistorii UAM, finansowanego ze środków Narodowego Instytutu Dziedzictwa, pojawiła się potrzeba ewidecjonowania wyników badań w relacyjnej bazie danych. Ważnym składnikiem zapisywanych w niej informacji jest tak zwany komponent przestrzenny, czyli współrzędne geograficzne. W ten sposób wyniki badań mogą być analizowane w kontekście środowiska i krajobrazu, co ma się przyczyniać do lepszego wyjaśniania decyzji podejmowanych przez ludzi w przeszłości.
Jako kontener do przechowywania danych został wybrany system PostgreSQL wyposażony w rozszerzenie PostGIS, które to umożliwia zapisywanie informacji przestrzennych.
Biorąc pod uwagę marny stan finansów polskiej nauki i instytucji zainteresowanych wykorzystywaniem takich informacji do ochrony zabytków w Polsce podjęto decyzję, że wszystkie narzędzia powinny być bezpłatne i tym samym obniżyć próg wejścia. Dlatego do gromadzenia danych jest używany wspomniany PostgreSQL+PostGIS, a do ich wyświetlania program QuantumGIS (QGIS). Ta aplikacja umożliwia proste wprowadzanie danych przestrzennych i tekstowych, jednak ten mechanizm jest niewystarczający do wprowadzania szczegółowych informacji pochodzących z propspekcji terenowej. Rozbudowany formularz do wprowadzenia danych jest realizowany właśnie jako QAZP2.
Zgodnie z aktualnymi założeniami ma umożliwiać wprowadzanie informacji o miejscach, czyli punktach rejestrowanych za pomocą odbiornika GPS; trasach - czyli zapisu drogi, która została pokonana na ziemii albo w powietrzu w czasie wykonywania zdjęć lotniczych; stanowiskach - czyli odnalezionych śladach działalności człowieka - np. osadach, obozowiskach, osadach itp. Oprócz "świeżych" danych w bazie mają się znaleźć także archiwalne pochodzące z badań AZP prowadzonych na przestrzenii lat, które mniej więcej od ostatniej dekady XX wieku są zapisywane w postaci elektronicznej. Ważne w tym wszystkim jest niedestrukcyjny charakter badań, czyli to, że nie prowadzą one do zniszczenia śladów osdanictwa w trakcie wykopalisk, a główną przesłanką do ich prowadzenia, oprócz wyjaśniania przeszłości, jest ich efektywna ochrona przed zniszczeniem.
W obecnej wersji 0.6, która jest dostępna od Poniedziałku do bazy danych można już wprowadzać wszystkie zakładane typy informacji, czyli miejsca, trasy i stanowiska.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz